TiraV
Gift med forumet
Alle har sikkert fått med seg at me var på sjukehuset på samtale ang. ICSI i går [:)]
Det er ikkje fortalte var at me "sprang" nesten på ein slektning på sykehuset!!
Me har ikkje fortalt nokon om testing og prøverør å sånt. Me vil helst halde det for oss sjølv, i hvert fall for no. Har liksom nok med eigne tankar om alt som skjer, orker ikkje forholde oss til kva andre tenkjer og syns om det.
Men i hvert fall...me var på vei mot døra, så ser eg: Ei bestemor kjem ut av sykehusdøra, eg bråstoppa, prøvde få med meg mannen til å gå ein anna retning..han oppfatter ikkje kva min mumlende paniske stamming handler om...så fortsetter rett fram. (Kom bil mellom, så mista bestemora av synet imens) Akkurat når han oppfatta kva eg prøvde å få fram dukker ho opp igjen, ganske nær oss. Det vil være gaaanske frekt å bråsnu då! "kva skal me sei, kvifor er me her, kva skal me sei" mumla eg opp igjen og opp igjen. Ho ser mot oss, og eg klistrer på mitt finaste smil. Kva skjer!!! Jo, ho ser oss ikkje [:o] snur seg og går tilbake igjen!!!! Du kan sei me nytta sjansen, bråsnur og går (litt fort) mot den andre inngongen (på ei anna side av sjukehuset). Følte oss dtiitstygge...oversjå ho på den måten!!
Snakk om flaks!! Hadde blitt ein heil del å forklare, dukke opp der, begge to, midt i arbeidstida [8|] Tviler på eg hadde klart å finne ein god unnskyldning for det [&:]
Vart litt nervepirrande eit øyeblikk, og litt morsomt i ettertid [:)]
Det er ikkje fortalte var at me "sprang" nesten på ein slektning på sykehuset!!
Me har ikkje fortalt nokon om testing og prøverør å sånt. Me vil helst halde det for oss sjølv, i hvert fall for no. Har liksom nok med eigne tankar om alt som skjer, orker ikkje forholde oss til kva andre tenkjer og syns om det.
Men i hvert fall...me var på vei mot døra, så ser eg: Ei bestemor kjem ut av sykehusdøra, eg bråstoppa, prøvde få med meg mannen til å gå ein anna retning..han oppfatter ikkje kva min mumlende paniske stamming handler om...så fortsetter rett fram. (Kom bil mellom, så mista bestemora av synet imens) Akkurat når han oppfatta kva eg prøvde å få fram dukker ho opp igjen, ganske nær oss. Det vil være gaaanske frekt å bråsnu då! "kva skal me sei, kvifor er me her, kva skal me sei" mumla eg opp igjen og opp igjen. Ho ser mot oss, og eg klistrer på mitt finaste smil. Kva skjer!!! Jo, ho ser oss ikkje [:o] snur seg og går tilbake igjen!!!! Du kan sei me nytta sjansen, bråsnur og går (litt fort) mot den andre inngongen (på ei anna side av sjukehuset). Følte oss dtiitstygge...oversjå ho på den måten!!
Snakk om flaks!! Hadde blitt ein heil del å forklare, dukke opp der, begge to, midt i arbeidstida [8|] Tviler på eg hadde klart å finne ein god unnskyldning for det [&:]
Vart litt nervepirrande eit øyeblikk, og litt morsomt i ettertid [:)]
