Heidi10+12
Gift med forumet
Små rompetroll, små rompetroll er morsomme å se
Små rompetroll, små rompetroll er morsomme å se
Små froskene, små froskenede de hopper fort av sted
Små froskene, små froskenede de hopper fort av sted
Men øre, men øre får ingen frosker ha
Men øre, men øre får ingen frosker ha
Å rompene, å rompene dem vokser de i fra
Å rompene, å rompene dem vokser de i fra
Ko-ak-ak-ak, ko-ak-ak-akko-ak-ak-ak-ak-ak-ak
ko-ak-ak-ak, ko-ak-ak-akko-ak-ak-ak-ak-ak
Nisser og dverge bygger i berge;
men vi skal mine dem alle her ut.
Ti mens vi synger muntre i klynger,
sprenger vi berget i lufta med krutt.
Ja, la oss bore dype og store huller i
gråstein og blåsten og flint!
Da, mens vi synger muntre i klynger,
sprenger vi berget i stykker og splint.
Hurra, det knaller, hvilket rabalder!
Hurra, minerer, du vinner til sist.
Ti mens vi synger muntre i klynger,
sprenger vi berget ved makt og ved list.
Fola fola Blakken.
Nå er Blakken god og trett.
Blakken skal bli god og mett.
Å fola fola Blakken.
Uff, den leie bakken
og den lange stygge hei.
Den var riktig dryg for deg,
du gamle gamle Blakken.
Far han kastet frakken.
Blakken kan ei kaste sin,
svetter i sitt gamle skinn,
den snille snille Blakken.
Snart skal Blakken sove.
Ikke mere slit i dag,
ikke mere selegnag,
og ikke mere tråve.
Fola fola Blakken.
Går du inn i stallen din,
kommer vesle gutten inn
og klapper deg på nakken.
Ser du gutten smile?
Hører du det bud han har?
Han skal hilse deg fra far:
I morgen skal du hvile.
Drøm om det du Blakken.
Bare ete, bare stå,
kanskje rundt på tunet gå
med veslegutt på nakken.
Å, jeg vet en seter med så mange gjeter!
Noen har en bjelle når de går i fjellet!
Gjeitene, de springer, bjellene, de klinger:
Singe-linge-linge-linge, lang-lang-lang.
Horn i toppen, ragget på kroppen,
blakke og svarte og hvite og grå.
Lang i kjaken, skjegg under haken,
listig og lystig og lett på tå.
Alle springer løse, skynder seg av fjøse!
Geitebukken fore, oppigjennom går''e:
Killingene leker, alle sammen breker:
Mæ-æ-æ-æ-æ-æ-æ-æ-æ-æ-æ!
Vilter vinden tuter om tinden,
sneen den skinner å høyeste topp,
men i hellet nedover fjellet
vokser de vakreste blomster opp.
Hei da, hvor de skjener over stokk og stener,
over mos og grener, gjennom lyng og ener.
Bekken oppi heien synger hele veien:
Klonke-lonke-lonke-lonke-lonk-lonk-lonk!
Tunge, trette, gode og mette
kommer de hjem når det lir imot kveld.
Hele flokken stanser ved tråkken,
sola har gjemt seg bak høye fjell.
Og så kommer Anne, melker oppi spannet.
Nå må de stå stille, ellers kan hun spille.
Siden ut på kvelden strør hun salt på hellen:
Sikke-sikke-sikke-sikke-sikk-sikk-sikk!
Alle tripper, napper og nipper,
hopper og stanser og stanger på snei,
nikker, nyser, står litt og fryser,
går inn i fjøset og varmer seg.
Tre små kinesere på Høybroplass
satt og spilte på en kontrabass.
Så kom en konstabel, spurte hva var hendt,
tre små kinesere på Høybroplass.
Tra sma kanasara...
Tri smi kinisiri...
Tre sme kenesere...
Tro smo konosoro...osv.
Pål sine høner på haugen utslepte,
hønen'' så lett over haugane sprang.
Pål kunne vel på hønom fonema;
reven var ute med rumpa så lang.
/: Klukk, klukk, klukk, sa høna på haugom.:/
Pål han sprang og rengde med augom:
"No tor''eg ikkje koma heim åt ho mor.
" Pål han gjekk seg litt lenger på haugen,
fekk han sjå reven låg på høna og gnog.
Pål han tok seg ein stein uti neven,
dugleg han då til reven slo,
/:Reven flaug, så rova hans riste. :/
Pål han gret for høna han miste;
"No tor'' eg ikkje koma heim åt ho mor!"
"Hadd'' eg no nebb, og hadd'' eg no klør,
og visste eg berre kor revane låg,
skulle eg dei både rispe og klore
framantil nakkan og bak over lår.
/: Skam få alle revane raude! :/
Gjev det var så vel at dei alle var daude,
så skull'' eg trygt koma heim åt ho mor.
Ikkje kan ho verpe, og ikke kan ho gala,
ikkje kan ho krype, og ikkje kan ho gå.
Eg får gå meg åt kverna og mala
og få att det mjølet eg miste i går
/:"Men pytt!" sa''n Pål, "eg er ikkje bangen, :/
kjeften og motet har hjelpt no så mangein,
eg tor'' nok vel koma heim åt ho mor!
Per Spelmann han hadde ei einaste ku.
Per Spelmann han hadde ei einaste ku.
Han bytte bort kua, fekk fela igjen.
Han bytte bort kua, fekk fela igjen.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.
Per Spelmann han spela, og fela hu let.
Per Spelmann han spela, og fela hu let.
Så gutane dansa, og jentene gret.
Så gutane dansa, og jentene gret.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.
Per Spelmann han spela, og fela var go.
Per Spelmann han spela, og fela var go.
Så gutane dansa, og jentene lo.
Så gutane dansa, og jentene lo.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.
Og om eg vart gamal som stein under bru.
Og om eg vart gamal som stein under bru.
Nei, aldri eg byter bort fela for ku.
Nei, aldri eg byter bort fela for ku.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.
Og om eg vart gamal som mose på tre.
Og om eg vart gamal som mose på tre.
Nei, aldri eg byter bort fela for fe.
Nei, aldri eg byter bort fela for fe.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.
Små rompetroll, små rompetroll er morsomme å se
Små froskene, små froskenede de hopper fort av sted
Små froskene, små froskenede de hopper fort av sted
Men øre, men øre får ingen frosker ha
Men øre, men øre får ingen frosker ha
Å rompene, å rompene dem vokser de i fra
Å rompene, å rompene dem vokser de i fra
Ko-ak-ak-ak, ko-ak-ak-akko-ak-ak-ak-ak-ak-ak
ko-ak-ak-ak, ko-ak-ak-akko-ak-ak-ak-ak-ak
Nisser og dverge bygger i berge;
men vi skal mine dem alle her ut.
Ti mens vi synger muntre i klynger,
sprenger vi berget i lufta med krutt.
Ja, la oss bore dype og store huller i
gråstein og blåsten og flint!
Da, mens vi synger muntre i klynger,
sprenger vi berget i stykker og splint.
Hurra, det knaller, hvilket rabalder!
Hurra, minerer, du vinner til sist.
Ti mens vi synger muntre i klynger,
sprenger vi berget ved makt og ved list.
Fola fola Blakken.
Nå er Blakken god og trett.
Blakken skal bli god og mett.
Å fola fola Blakken.
Uff, den leie bakken
og den lange stygge hei.
Den var riktig dryg for deg,
du gamle gamle Blakken.
Far han kastet frakken.
Blakken kan ei kaste sin,
svetter i sitt gamle skinn,
den snille snille Blakken.
Snart skal Blakken sove.
Ikke mere slit i dag,
ikke mere selegnag,
og ikke mere tråve.
Fola fola Blakken.
Går du inn i stallen din,
kommer vesle gutten inn
og klapper deg på nakken.
Ser du gutten smile?
Hører du det bud han har?
Han skal hilse deg fra far:
I morgen skal du hvile.
Drøm om det du Blakken.
Bare ete, bare stå,
kanskje rundt på tunet gå
med veslegutt på nakken.
Å, jeg vet en seter med så mange gjeter!
Noen har en bjelle når de går i fjellet!
Gjeitene, de springer, bjellene, de klinger:
Singe-linge-linge-linge, lang-lang-lang.
Horn i toppen, ragget på kroppen,
blakke og svarte og hvite og grå.
Lang i kjaken, skjegg under haken,
listig og lystig og lett på tå.
Alle springer løse, skynder seg av fjøse!
Geitebukken fore, oppigjennom går''e:
Killingene leker, alle sammen breker:
Mæ-æ-æ-æ-æ-æ-æ-æ-æ-æ-æ!
Vilter vinden tuter om tinden,
sneen den skinner å høyeste topp,
men i hellet nedover fjellet
vokser de vakreste blomster opp.
Hei da, hvor de skjener over stokk og stener,
over mos og grener, gjennom lyng og ener.
Bekken oppi heien synger hele veien:
Klonke-lonke-lonke-lonke-lonk-lonk-lonk!
Tunge, trette, gode og mette
kommer de hjem når det lir imot kveld.
Hele flokken stanser ved tråkken,
sola har gjemt seg bak høye fjell.
Og så kommer Anne, melker oppi spannet.
Nå må de stå stille, ellers kan hun spille.
Siden ut på kvelden strør hun salt på hellen:
Sikke-sikke-sikke-sikke-sikk-sikk-sikk!
Alle tripper, napper og nipper,
hopper og stanser og stanger på snei,
nikker, nyser, står litt og fryser,
går inn i fjøset og varmer seg.
Tre små kinesere på Høybroplass
satt og spilte på en kontrabass.
Så kom en konstabel, spurte hva var hendt,
tre små kinesere på Høybroplass.
Tra sma kanasara...
Tri smi kinisiri...
Tre sme kenesere...
Tro smo konosoro...osv.
Pål sine høner på haugen utslepte,
hønen'' så lett over haugane sprang.
Pål kunne vel på hønom fonema;
reven var ute med rumpa så lang.
/: Klukk, klukk, klukk, sa høna på haugom.:/
Pål han sprang og rengde med augom:
"No tor''eg ikkje koma heim åt ho mor.
" Pål han gjekk seg litt lenger på haugen,
fekk han sjå reven låg på høna og gnog.
Pål han tok seg ein stein uti neven,
dugleg han då til reven slo,
/:Reven flaug, så rova hans riste. :/
Pål han gret for høna han miste;
"No tor'' eg ikkje koma heim åt ho mor!"
"Hadd'' eg no nebb, og hadd'' eg no klør,
og visste eg berre kor revane låg,
skulle eg dei både rispe og klore
framantil nakkan og bak over lår.
/: Skam få alle revane raude! :/
Gjev det var så vel at dei alle var daude,
så skull'' eg trygt koma heim åt ho mor.
Ikkje kan ho verpe, og ikke kan ho gala,
ikkje kan ho krype, og ikkje kan ho gå.
Eg får gå meg åt kverna og mala
og få att det mjølet eg miste i går
/:"Men pytt!" sa''n Pål, "eg er ikkje bangen, :/
kjeften og motet har hjelpt no så mangein,
eg tor'' nok vel koma heim åt ho mor!
Per Spelmann han hadde ei einaste ku.
Per Spelmann han hadde ei einaste ku.
Han bytte bort kua, fekk fela igjen.
Han bytte bort kua, fekk fela igjen.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.
Per Spelmann han spela, og fela hu let.
Per Spelmann han spela, og fela hu let.
Så gutane dansa, og jentene gret.
Så gutane dansa, og jentene gret.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.
Per Spelmann han spela, og fela var go.
Per Spelmann han spela, og fela var go.
Så gutane dansa, og jentene lo.
Så gutane dansa, og jentene lo.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.
Og om eg vart gamal som stein under bru.
Og om eg vart gamal som stein under bru.
Nei, aldri eg byter bort fela for ku.
Nei, aldri eg byter bort fela for ku.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.
Og om eg vart gamal som mose på tre.
Og om eg vart gamal som mose på tre.
Nei, aldri eg byter bort fela for fe.
Nei, aldri eg byter bort fela for fe.
Du gamle, gode fiolin, du fiolin, du fela mi.