Har ein 3,5 åring så rett og slett ikkje høyre etter på noko av det me seier. Ho krangler på alt ifrå klesvalg til middag til legging. Me pleier å legga fram kle på kvelden sammen, men neste dag skal ho finna nye. Noko så er greit, men da gjerne fin kjoler som ikkje skal brukast i Bhg + at me har ikkje allverdas tid då..
Middagen går ho enten ifrå midt i måltider eller ikkje skal ha det så er til middag. Me snakkar om kva me skal ha ila veka sammen på søndagen Og ho er altetande. Me prøver å læra ho folkaskikk med å sitta med bordet og eta opp det ein forsyner seg med ( så sant det lar seg gjera). kveldsmaten sitter me oftest med ho og leser bok, for å få ein hyggelig avslutning på kvelden. Alle småting frå kveldsmaten til badet blir ei greie. Tannpuss er ikkje kjekt, dusj er ikkje kjekt. Ho finner ofta på småting på veien. Gjerne den tida me er slitne og ho sliten. Begynner kveldsmat og stell i god tid så det ikkje bikker over.
Vil tilføya at ho i juli blei storesøster for første gang, og det var masse følelser involvert i det, og det er det fortsatt. Men må understreka at slik eg beskriver det er akkurat slik det var for 1 år sidan òg, før eg blei gravid. Så ja noko kan skuldast den nye situasjonen, men det er masse som er likt som før! Spurte om råd i Bhg for 2 år sia, så ho har alltid vore ei bestemt frøken
ho er verdens søteste, snilleste og beste jenta og me har det så masse kjekt sammen!
besteforeldre og dei i Bhg seier ho er ein heilt annen person der så når ho kommer heim. Er me ute å leiker, på shopping ol er ho ein engel, men så fort me kommer innforbi husets 4 vegger blir ho totalt forandra... me prøver å snakka med ho utenom når det oppstår situasjoner for å høyre om det er noko ho vil fortelje oss.. men då er det jo ingen problem. for når ho er sint då har ho låst seg i eit spor der ho kun snakkar om den eine tingen me «krangla» om,»... ingenting går inn då..
Me syns det er fryktelig kjipt og veldig krevande når kvar dag blir slik... :/ det må jo ho óg synast... Veit det er noko så heiter 3 års trass... men det går ikkje an å ha det slik.
har de nokon erfaringar og tips å dele her?
Middagen går ho enten ifrå midt i måltider eller ikkje skal ha det så er til middag. Me snakkar om kva me skal ha ila veka sammen på søndagen Og ho er altetande. Me prøver å læra ho folkaskikk med å sitta med bordet og eta opp det ein forsyner seg med ( så sant det lar seg gjera). kveldsmaten sitter me oftest med ho og leser bok, for å få ein hyggelig avslutning på kvelden. Alle småting frå kveldsmaten til badet blir ei greie. Tannpuss er ikkje kjekt, dusj er ikkje kjekt. Ho finner ofta på småting på veien. Gjerne den tida me er slitne og ho sliten. Begynner kveldsmat og stell i god tid så det ikkje bikker over.
Vil tilføya at ho i juli blei storesøster for første gang, og det var masse følelser involvert i det, og det er det fortsatt. Men må understreka at slik eg beskriver det er akkurat slik det var for 1 år sidan òg, før eg blei gravid. Så ja noko kan skuldast den nye situasjonen, men det er masse som er likt som før! Spurte om råd i Bhg for 2 år sia, så ho har alltid vore ei bestemt frøken
ho er verdens søteste, snilleste og beste jenta og me har det så masse kjekt sammen!
besteforeldre og dei i Bhg seier ho er ein heilt annen person der så når ho kommer heim. Er me ute å leiker, på shopping ol er ho ein engel, men så fort me kommer innforbi husets 4 vegger blir ho totalt forandra... me prøver å snakka med ho utenom når det oppstår situasjoner for å høyre om det er noko ho vil fortelje oss.. men då er det jo ingen problem. for når ho er sint då har ho låst seg i eit spor der ho kun snakkar om den eine tingen me «krangla» om,»... ingenting går inn då..
Me syns det er fryktelig kjipt og veldig krevande når kvar dag blir slik... :/ det må jo ho óg synast... Veit det er noko så heiter 3 års trass... men det går ikkje an å ha det slik.
har de nokon erfaringar og tips å dele her?
Last edited: